Konkurs, wpadka, przyjemne chwile i początek nowej znajomości

Rozdział IX

 Na zakończenie ferii:(

- Ramen to zupa, kuso jego mać! Jeśli jej nie zjesz, to nie możesz spać! Hej, czy widzisz ten makaron i wieprzowinkę pyszną … i… ze wzruszenia brak mi pomysłu – walnął czołem o stolik.

- Głowisz się nad tym od godziny – Inuzuka skierował pałeczki w załamanego blondyna. – Nic nie wymyślisz, poeta z ciebie kiepski.

- Mam duszę artysty – oburzył się. - Debiutowałem w roli pisarza…

- Na łamach gazetki dla dzieci?

- Nie.

- Praktyczne porady jak zostać lubianym idiotą?

- Nie.

- Zjeść jedenaście porcji ramen i nie puścić pawia?

- Nie!!! Napisałem tom Icha Icha Paradise, co prawda nie został wydany, ale zawsze to coś. Podobno trafił do jakiegoś lorda… - zapadła grobowa cisza. – Co?

- To ta zboczona książeczka Kakashi’ego?

- Tak.

- Opisywałeś TE sceny?!

- Co?! Iie.. – pokręcił głową spanikowany.

- Cha, cha! On nie wie jak do TEGO dochodzi. Wyobrażacie Naruto z dziewczyną w łóżku?! Co chwila zaglądałby do podręcznej książki, ukrytej pod poduszką, aby się podkształcić! – ryknęli śmiechem.

- Kretyni – mruknął pod nosem. – Zobaczycie – stanął w bojowej pozycji, opierając jedną nogę o krzesło. – Wymyślę piosenkę na cześć ramen Ichiraku i zdobędę darmowy karnet na pięć posiłków. A wtedy nie zaproszę żadnego z was! Za karę!

- Jakoś nie uśmiecha mi się wizja wspólnej kolacji z tobą – odezwał się Shikamaru.

- Ej, Naruto! Wymyśl pieśń pochwalną o sile młodości!

- Wybacz, Lee. Nie mam czasu, lecę poszukiwać inspiracji. Staruszku zachowaj ten bilet! – Wybiegł pospiesznie na ulicę. – Na razie! – Założył ręce za głowę i co rusz nucił pod nosem jakąś melodię:

RA-MEN, RA-MEN, ramen ze mną jest

Gdy nie ma ramen

Z człowieka amen

Ramen musi być!!!

- Yo, Naruto! Co cię tak pochłonęło, że mnie nie zauważyłeś?

- Cześć, Sakura-chan! Męczę się nad układaniem rymów, kompletnie nie mam do tego głowy. Hej, a może pomożesz, co?

- Eee… Śpieszę się do szpitala – wymyśliła prędko. – Poproś Hinatę, na pewno nie odmówi.

- Hinata- chan? Świetny pomysł! Widziałaś ją dzisiaj?

- Przed chwilą z nią gadałam, jest na moście.

- Wielkie dzięki!

- Powodzenia! – krzyknęła za nim. Uśmiechnęła się podstępnie. Czas zacząć fazę pierwszą. – O matko! Muszę powiadomić dziewczyny. Biegiem ruszyła do kwiaciarni. – Już czas, Ino! Zbieraj się – blondynka aż podskoczyła z podekscytowania.

- Wow! Załatwiłaś wszystko z kapitanem Yamato?

- Taa, nastąpiły małe komplikacje, ale się udało. Chodź, musimy odciągnąć Tenten od naszego celu.

- Um, jasne.

W tempie ekspresowym dotarły na miejsce i ukryły się w pobliskich krzewach, tak, że miały doskonały widok na pomost. Posiadaczka dwóch koczków nawijała jak szalona, nieświadoma, że w ich kierunku zmierza Uzumaki.

- Ok! Moja kolej! – Yamanaka złączyła dłonie - Shintenshin no Jutsu  – Haruno złapała zemdlona przyjaciółkę i ułożyła na trawie, a sama wyjęła krótkofalówkę, którą zgarnęły po drodze.

- Kapitanie Yamato, zaraz pana kolej, tak jak się umawialiśmy.

- Ja nadal nie wiem, czy to dobry pomysł – niepewny głos rozbrzmiał ,,po drugiej stronie’’.

- Zrzędzenie! Dopracowałyśmy go do perfekcji i jego realizacja przebiegnie pomyślnie. W zanadrzu czekają jeszcze dwa etapy, dopiero stratujemy. Pełna gotowość, kapitanie!

- Hai, hai – odpowiedział niechętnie i się rozłączył.

- No – mruknęła. – Postaraj się, Świnio.

- Tenten! – W głowie brunetki rozbrzmiał wściekły głos. – Co ty TUTAJ robisz? Rusz dupę za te krzaczory! Zbliża się mięsko Nieśmiałej Zakochanej. Wymyśl jakąś wymówkę i DYSKRETNIE ulotnij się niezauważona. - ,,Intruz’’ opuścił w mgnieniu oka umysł zaskoczonej dziewczyny. Zerknęła do tyły. O jasna cholera!

- Ee. Hinatka, j-ja lecę – pstryknęła palcami. - Nagła potrzeba, no wiesz, niezdrowo przetrzymywać, zaczekaj na mnie. To pędzę! Pa – pomachała na odchodnym.

- W morzu ognia i cierpienia! Nie, nie -  załamany pokręcił głową. - Brzmi, jakby zbliżała się wojna. Oi, Hinatka-chan!

- N-Naruto- kun? – Co ty… - zrobiła krok do przodu, aby podejść bliżej chłopaka. Za sprawą czegoś, lub kogoś, deska, dosłownie, uciekła spod stóp Hyuugi. Zdezorientowana granatowłosa, nie zdążyła przyczepić się za pomocą chakry i wpadła do wody z głośnym pluskiem.

- Hinata! – skoczył na ratunek koleżance i po chwili upierdliwy kawałek drewna powtórzył manewr i niebieskooki wylądował na dziewczynie.

- Auć, moja kostka!

- Gome, gome –  ujął delikatną dłoń i pomógł wstać poszkodowanej. – Nic ci nie uszkodziłem?

- N-nie, raczej nie – na próbę przeniosła cały ciężar na bolącą kończynę. Staw skokowy odmówił współpracy i się ugiął. Straciła równowagę i zapewne, zaliczałaby powrót do wody, gdyby nie szybki refleks Uzumaki’ego, który przytrzymał ją w talii. Momentalnie zrobiła się cała czerwona na twarzy.

– A jednak – wyszczerzysz się, po czym wzmocnił uścisk i przyciągnął do siebie. – Ero-sennin, nazwałby to przeznaczeniem. Bardzo mi przykro, ale jesteś na mnie skazana, Hinatka-chan – wziął ją ostrożnie na ręce. – Przy tobie zostanę pielęgniarką – oboje wybuchli radosnym śmiechem.

- No – westchnęła Tenten. – Nie całkiem zgodnie z planem, ale punkt pierwszy zakończony sukcesem.

- Okaleczeniem – poprawiła ją różowowłosa. – Poszli w kierunku rezydencji Hyuuga – poinformowała, obserwując, znikającą za sklepem ,,parkę’’. – Oby Hiashi-sama był na misji, bo inaczej nasz kochany idiota zginie marnie.

- Tsunade-sama, to upierdliwe, dlaczego akurat ja?

- To obowiązek twojego leniwego tyłka Jounnina.

- Czy w tej wiosce jest jeden ninja, a Gai?

- Nie żartuj! To misja dyplomatyczna, dziki wrzask młodości wystraszy ludzi na śmierć, no i jeszcze ten sławetny zielony kubraczek. Nie martw się, dostaniesz kogoś do pomocy. Eee? – Zaczęła rozrzucać papiery, robiąc przy tym okropny bałagan. – Ten nie… Porażka – zerknęła na bruneta. – Pozabijają się… Zbyt ryzykowne. Cha! Skład idealny. Nara – tępisz Uzumakiego, jego siła przyda się na wszelki wypadek, Sakura trzyma rygor nad waszą dwójką, zabierzecie również Tonton.

- Świnia? Po co nam schab? – blondynka zagryzła wargi. – Kuso!

- Ty PARSZYWY… - w ruch poszło wszystko, co znajdowało się pod ręką władczyni. – Cholera jasna, przegiąłeś pałkę, ZABIJĘ!!!

- Godaime! – Ledwo uniknął, na jego oko, siedemsetstronnej księgi. – Shizune! – Złapał glinianą donicę. – Kłopotliwa sytuacja! Jeśli się nie pośpieszysz ucierpię nie tylko ja, ale i cały budynek! – Drzwi otworzyły się z rozmachem, a osoba, przekraczająca próg, padła na ziemię, cudem unikając krzesła, które wbiło się w przeciwną ścianę.

- Pani Tsunade! To nie przystoi Hokage! Proszę się uspokoić! – Podbiegła i złapała kobietę za ręce, wykręcając je lekko do tyłu. – Coś ty jej zrobił?! Ostatnio widziałam ją w takim stanie, gdy przegrała z pięcioletnim dzieckiem – sanninka fuknęła rozjuszona. – I to sporą sumkę pieniędzy.

- To nieodpowiedni moment na takie wspominki. Nie będę przeszkadzać, już się zbieram. Przyjdę jutro rano – chłopak zgarnął potrzebne dokumenty i czym prędzej opuścił zagrożoną strefę. – Kobiety są takie upierdliwe – zamknął drzwi i ruszył tłoczną ulicą do Ichiraku Ramen.

Zapadał zmierzch, a dwójka przyjaciół siedziała w salonie i gadała w najlepsze. Co chwila, radosny śmiech niósł się echem po pustym domu. Spędzili ze sobą ponad trzy godziny i nadal nie mieli dość. Nie znudziła się im wzajemna obecność, co najważniejsze czuli się swobodnie i miło.

- Wy jeszcze tutaj?! – do pomieszczenia weszła piętnastoletnia dziewczyna, z długimi, ciemnymi włosami i liliowymi oczami, takimi jak u starszej siostry.

- Hana?! Myślałam, że uczestniczysz na misji, kiedy wróciłaś?

- Przed południem, chciałam jeszcze trochę pospać, ale przez ten wasz rechot to niewykonalne.

- Wybacz.

- A więc ty jesteś Hanabi? Miło mi, Naruto Uzumaki – czoło Hyuugi momentalnie się zmarszczyło, jakby nad czymś intensywnie rozmyślała – przyszły Hokage Wioski Liścia. – Taksowała uważnym wzrokiem chłopaka, po czym uśmiechnęła się promiennie.

- Pełna wizytówka, co? – Wyjęła z kieszeni bandaż i zaczęła, od łokci, owijać swoje ręce. – Na co wpadłaś, że załatwiłaś nogę?

- E, to…

- Most – podstępny morderca – wyręczył ją blondyn.

- Nani?!

- Deski trzasnęły i wpadliśmy do wody – dodał wesoło. Dopiero teraz zauważyła, że Uzumaki ma na sobie ubranie Neji’ego i musiała przyznać, że w czarnej koszuli prezentował się bardzo przystojnie. Nie dziwiła się siostrze, że zakochała się właśnie w nim.  – No i tego…Poturbowałem Hinate. Znowu – podniosła brwi ku górze.

- Nie wnikam. Wy się jeszcze pozabijacie – mruknęła.

- Gdzie się wybierasz?

- Na trening – zaciągnęła bandaż na dłonie. – Wrócę późno, nie czekaj na mnie, siostra – w holu rozległ się odgłos pukania. – Otworzę – podeszła i pociągnęła za klamkę.

- Cześć – wyszczerzył się brunet. – Jest może Naruto? Mam mu do przekazania, że Piąta chce go widzieć w biurze – spojrzał ,,okiem eksperta’’ na dziewczynę. Ładna…

- Taa, siedzi w salonie i flirtuje z Hinatą – odpowiedziała z przekąsem.

- Flirtuje?! On przecież nie zna znaczenia tego słowa.

- Widocznie szybko się uczy, albo robi to nieumyślnie – parsknęła śmiechem. – Jak chcesz, wejdź – odstąpiła od drzwi, wychodząc na taras.

- A ty?

- Wychodzę.

- Tak późno?

- Niańka się znalazła?

- Nie, tylko…

- Właśnie, a więc – wyminęła go i już miała wskoczyć na dach rezydencji, gdy coś przyciągnęło jej uwagę. – Jej! Świetny pies! Twój?

- Tak.

- Jak się wabi?

- Akamaru.

- Mogę go pogłaskać?

- Jasne! – Zbliżyła się do zwierzęcia i podrapała go przyjaźnie za uchem. Pieszczota została odebrana zadowolonym mruknięciem i mokrym psim ,,pocałunkiem’’ w czubek nosa. Zaśmiała się radośnie, ocierając rękawem gęstą ślinę.

- Słodki. Kocham psy, zawsze chciałam mieć własnego – zerknęła na niego zakłopotana. – Głupie pytanie w środku rozmowy, ale jak ty w ogóle się nazywasz?

- Nigdy nie mieliśmy okazji się poznać – wyciągnął przed siebie dłoń z szelmowskim uśmiechem. – Kiba Inuzuka – uścisnął delikatnie, drobne palce koleżanki.

- Hanabi Hyuuga.

- Najmłodsza z rodu?

- Tak. Miło było, ale muszę lecieć, śpieszy mi się. Na razie – błyskawicznie zniknęła w ciemnościach. Chłopak, tylko dzięki wyczulonemu węchowi, poznał, że udała się na pole treningowe. Tam, gdzie podążała, niósł się przyjemny zapach perfum.

- NARUTO!! – Wydarł się na całe gardło. – Hokage chce cię widzieć w trybie natychmiastowym, lepiej nie zwlekaj. Strasznie ją coś podbudowało, więc uważaj.

- O rany – westchnął, wstając z kanapy. -  Znając życie oberwie mi się za nic. – Dzięki, Hinatka-chan za rozmowę. Trochę się zasiedziałem, mam nadzieję, że kostka szybko się zregeneruje. Przy okazji, czegoś potrzebujesz?

- Nie. Arigatou, Naruto-kun – zarumieniła się słodko.

- Do zobaczenia, Hinata – Uzumaki wyszedł, a raczej został wyciągnięty przez kumpla.

- No, no. Kto by się spodziewał. Może obędzie się bez książki.

- Hę? Co tam mamroczesz?

- Nic ważnego, ja spadam. Jutro od rana pomagam Hanie w lecznicy – skierował się w boczną uliczkę. – Narka!

Blondyn ruszył przed siebie, gdy nagle stanął jak wryty.

- Do 19.00 – szepnął bliski płaczu. – Konkurs trwał do 19.00, a jest 20.00. Aaa – padł na kolana. – Mój ramen. Bidulek przepadł – zwiesił głowę. Czas - pociągnął nosem – na żałobę.

- Hej, Wrzaskliwy Upierdliwcu! – podniósł wzrok znad piasku.

- Shika?

- Przestań mnie tak nazywać. Coś, chłopie, taki zmarnowany?

- Skarbek, ramen… - majaczył jak w gorączce.

- Chodzi o ten konkurs? – Zaczął przeszukiwać kamizelkę. – Tak też myślałem, że całkowicie o nim zapomnisz i, choć to bardzo kłopotliwe, zaniosłem w twoim imieniu, piosenkę, którą wymyśliłeś rano. – Wyciągnął mały blankiecik. – Wygrana – włożył kartkę w drżące ręce przyjaciela. – A ci co? Hej, słyszysz mnie? Zasnąłeś? Aaa! Co robisz?! – Starał się odepchnąć blondyna, który poderwał się na nogi i za wszelką cenę chciał się do niego przytulić. – Głupku! Ludzie się gapią! No weź te łapy! Wystarczy dziękuję i po sprawie. – Uzumaki odsunął się od Nary.

- Dzięki ci! Moje kochanie na mnie czeka! Pędzę do niego! – wystartował prosto do budki uwielbianego przysmaku.

- Ej! Tsunade czeka! Rany – wyciągnął z kieszeni papierosy i zapalniczkę, odpalił, po czym zaciągnął się porządnie dymem. – Co za upierdliwy gość.

Zostałam nominowana do Liebster Award przez Shika i Marutemarii (http://shikaimarutemarii.blogspot.com/) - wreszcie pojawił się kolejny rozdział.. Dzięki Ci z całego serca, to wiele dla mnie znaczy. Ale tak jak Shikamaru jestem zbyt leniwa, żeby w to się bawić. Mimo to z wielką przyjemnością na pytania odpowiem. Jeszcze raz wielki dzięki!!

 1.Co skłoniło cię do prowadzenia bloga?

Wypróbowanie własnych umiejętności, zabawa i działalność Twojego bloga (Shika i Marutemarii).

 2.Jakie było twoje pierwsze anime lub manga?

Anime - Księżniczka Mononoke (piękne i gorąco polecam), manga Wolf's Rain

 3.Czy cieszą cię komentarze pod twoimi postami i dlaczego?

Zawsze mam z nich radochę, nawet z krótkiego, składającego się z jednego słowa. Pomagają mi w dalszym pisaniu, podnoszą na duchu, dzięki nim wiem, że w ogóle ktoś czyta moje wypociny.

 4.Na co ostatnio chorowałeś/łaś?

Lenistwo:), brak weny, ale tak na poważnie, to o dziwo, na nic. 

 5.Co sądzisz o paringu NaruSaku?

Od biedy może byc. Jak, jeśli chodzi o bloga, jest fajnie prowadzony to chętnie przeczytam.

 6.Jakie blogi lubisz czytać?

  Tematyka: Naruto. Dokładne linki, to te co są na moim blogu.

 7.Co lubisz bardziej Nutelle czy Góralki?

Trudny wybór, chyba Góralki.

 8.Czy masz rodzeństwo , jeśli tak to starsze czy młodsze?

Mam, starsze i młodsze.

 9.Co sprawia że jesteś szczęśliwa/wy ?

Rodzina, szczęście najbliższych, dobre zdrowie i oczywiście konie i czas spędzony w ich towarzystwie:).

   10.Masz zwierzątko?

Mam, mam i to dużo (ktoś na kota chętny, mam 9 :)

 11.Jaka jest twoja ulubiona postać z twojego pierwszego anime/mangi ?

Z pierwszego anime: San i Moro, z mangi: Toboe. 

Proszę o dawkę mocy dla mojej inwencji twórczej w postaci komentarzyka:)